กุหลาบขาว วาวแวว แว่วคำหวาน
มองวันวาน วันพรุ่ง รุ่งฟ้าสาง
ขาวบริสุทธิ์ สวยใส ใจอ่อนบาง
มีคนวาง ไว้ให้ ใจอบอวล
มองหยดน้ำ วาววับให้ ใจคำนึง
มองคำว่า คิดถึง จึงมองหวน
คำซึ้งซึ้ง คำนี้ มีทบทวน
อื้ออึงอวล อบอุ่นใจ ไปทั้งวัน
มองจันทร์ สาดแสงส่อง ต้องผืนน้ำ
เป็นเงางาม กระทบเมฆ ช่างเสกสรร
แสงสะท้อน สาดส่อง มองทุกวัน
เหลือใจฝัน วันนี้ ไม่มีเรา
วันพรุ่ง เป็นอย่างไร ไม่อาจรู้
แม้วันนี้ จะอยู่ แบบเหงาเหงา
วันพรุ่งนี้ อาจมี วันของเรา
ทิ้งความเศร้า เหงาใจ ไปกับกลอน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น